Yil 1981 de 18 yasimda ehliyeti aldim arabayla TR´ye ilk gidisim bir sene sonra 1982de 5 araba 6 soför (dayim 2 kuzen ve fransadan teyzem) yola cikdik. ben ve 2 kuzenim uzun yolculuk ve araba kullanma deneyimi/tecrübemiz yok. ve neyin ne oldugunu bilmeden biz gidiyoruz.
yugoslavya öglen/ikindi vaktinde girdik her yer ana baba günü, benzinliklerde yakit yok her yerde polis bekliyor ve sadece gidilen yönde olan benzinliklere belirli sayiya göre iceri araba aliyorlardi, almaya girenlerede sadece belirli litre yakit veriyorlardi. biz bir türlü alamadik ve ilerleyerek her benzinlikde denedik sadece 2 kisi biraz ala bilmisdi. benim benzin artik bitmek üzereydi tek carem bekleyip polis görmeden karsi tarafdaki benzinlige gecmekdi ve uzun bekleyisden sonra karsi benzinlige gecdim ve digerleri orada bekliyorlardi, biraz bekledikden sonra elimde kahve icerek pompaciya yanasdim full yap ne kadar istiyorsan vereyim dedim, bana bakti ve 1 bardak kahve ver dedi ben tamam ama daha 4 tane arkadasim var onlarada almak istiyorum dedim, yasak polis görürse olmaz dedi, ben yine direttim tamam dedi ve diger arkadaslarda polisin olmadigi vakitte gecdiler ve besimizde depolari fulledik bizler kahve cikolata vs.. verdik.
tabiki yollar full ilerleyemiyoruz ve yol tikandi o an hepimiz yolda uyumusuz, beni uyandiran birisi var baktim annem "kalk oglum herkes gitti biz yolun ortasinda kaldik" diyor, gercekde tek tük araba kalmisiz. neyse yugoda 2. günde ilerliyoruz aksam vaktinde nise dogru vardik tabiki yorgunlukdan nasil gittigimizi pek hatirlamiyorum. geceleyin tunellerden geciyoruz (ileriki yillarda Pivot oldugunu ögrendim) ama nasil geciyoruz artik o tuneller üzerime kepecek gibi görmeye basladim. önden giodem dayim aniden sag tarafa parka giris yapti ve bizlerde yapmak zorunda kaldik ama parka alani karanliktan hic bir sey görünmüyor. neyse arabadan indik söyle bir bakayim dedim, arabanin ön tarafina dogru yürüdüm ve yürüdükce ilerisi daha karanlik gözüküyordu ve dikkatlice baktigimda bir kac metre sonra ucurum oldugunu farkt etdim ve digerlerini uyardim ama benim dizlerde zaten derman kalmamisdi korkudan tümden derman gitti. neyse ben ve 2 kuzenim dayimla biraz tartisdik biz ölüme degil memlekete gidiyoruz bu ne bicim yolculuk diyerek orada uyumaya karar verdik. tabiki sabah uyandigimizda park ettigimiz yerin bir kac metre sonra ne kadar ucurum oldugunu gördük. neyse yugoda 2 gün kaldik ve biraz dinlenmis olarak yola devam. TR yaklasdik yorgunlukdan olmaliki arabayla hareket halindeyken bana sitma tutdu titremekden süremiyorum, öndekilerin durmasi icin selyektör yaptim gören yok neyse ben durdum ama titreme ter istifra hepsi bir anda olmaya basladi ve devam edecek haim yoktu, digerleri geri geldiler ve yedekte olan tek soför kuzenim benim arabayi TR´ye sürdü.
Bulgardan cikipda Türkiye gümrügüne girdigimizde o bayragi gördügümde sevinc, heyecan, hasret ve mutlulukdan gözlerim doldu, o ani hep hatirladigimda gözlerim doluyor su an oldugu gibi.
Artik TR´deyiz ve gidiyoruz dayim ve diger 2 araba geride kaldi ben fransadan gelen teyzemleri takip ediyorum ve aniden sisli bölgeye girdik ve ilerledikce sis cogaliyordu 50-100 m ilerinisini görmek mümkün degildi, zar zor Adapazari tabelasini gördüm ve neresi oldugunu öyle fark etdim. takip ettigim kisi farlarinida yakmadan sürekli solluyor ve bende takip etmek zorunda kaldigimdan her an kaza riski tasidigimizdan dolayi sinirden duramiyorum, anneme sisden cikdigimiz an gurupdan ayrilacagimi söyledim, annem ayri gitmemizi istemiyor ama ben diretiyorum neyse sis alandan cikdikdan sonra saga cekip bekledim. dayim geldi durumu izah ettim neyse epey moladan sonra devam ettik. yanilmiyorsam gidis 1 hafta sürmüsdüilk gidis tecrüben ve yasadigim macera hic bir zaman unutmadim.
ha geri dönüs nasilmiydi, hatirladigim yapmis oldugum kazanin haricinde persembe günü 2 araba ikindin vakti K.Marasdan ciktigimiz ve pazar günü ikindin Kölnde oldugumuzu hatirliyorum
daha sonra 84-85-86-87-88-89 yillarinda Bolu daginda, Kizilcahamam, Konya ovasi, Pozanti-Tarsus (Toros dagi) ve Gavur daginda ne zaman hangi saatlerde gidiliecegini tecrübesini edinmisdim ama daha sonraki yillarda Yugoslavya savasindan sonra arabayla gitmemisdim taki 2012 yilina kadar.
2012 ve 2014 yilinda arabayla tekrar gittigimde bir cok bölgelerde yasamis oldugum durumlar gözümde tekrar canlandi, yolculukta cocuklara anlatiyordum. arabalarin durumunu, yollarin nasil oldugunu, yollarda tirlardan gecilmedigini vs...
inaninki o rezillikle yapilan yolculuklar harikaydi.
Alıntı ile Cevapla