ben 20 yildir bir ilac firmasinin deposunda calisiyorum, leih firmadan basladim,sonra beni aldilar, 5 senedir team leiter olarak calisiyorum.
is hayati hep hayal kurmakla geciyor,20 sene önce,beni fest alsalar diyordum,sonra unbefristet vertrag hayal ettim,sonra iyi bir bölüm,yükselmek,derken team leiter oldum ama bir türlü hayallerin sonu gelmiyor, simdide cocuklarimin üniversiteyi bitirip,ise baslamalrini hayal ediyorum....
calisma ortamimiz sürekli daha kötüye dogru gidiyor,hep gecen yillari ariyorum. isci sayimiz azaliyor,isimiz artiyor. eskiden bir calisan olarak bir degerimiz vardi,bir sorunum olsa,üstlerim benimle ilgilenirdi. krank olsan,nasil oldun diye sorarlardi. simdi hepimiz isyeri icin sadece bir numarayiz.130 calisandan biriyim. önemli olan calisan degil,islerin iyi gitmesi. isler iyi gitmezse yandik zaten....
iscinin azalmasi,islerin artmasi,calisma ortamini direk etkiliyor.kontrol artiyor,kim,ne zaman,ne yapiyor,nasil yapiyor, her seyi didik inceliyorlar. 10 sene önce acayip rahat ortamda calisiyorduk,bir kisinin isini iki kisi yapiyorduk, simdi birsey icmek isteyene 13 dakika veriyoruz. kontrol arttikca gerilim oluyor, gerilim olunca stres oluyor. bilerek veya bilmeyerek strese bulasiyoruz, is arkadaslarimizlada iliskilerimiz kötülesiyor, cünkü kimse isinden memmin degil...
biraz uzun oldu kusura bakmayin, isyerleriyle alakali yazacak cok sey var